Bractwo Straży Honorowej Serca Pana Jezusa działa w naszej parafii od 13 czerwca 2021 roku. Obecnie skupia 21 osób. Inicjatorem powołania tego stowarzyszenia wiernych był ks. Dariusz Parafiniuk ( proboszcz parafii NSJ we Włodawie w latach 2018 – 2022 ).Zelatorką stowarzyszenia jest Dorota Wieliczko.
Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa (Straż Honorowa, Stowarzyszenie Godziny Obecności przy Sercu Jezusa) – publiczne stowarzyszenie wiernych w Kościele katolickim, związane jest z kultem NSPJ, którego członkowie codziennie przez jedną, ustaloną przez siebie godzinę, nie przerywając aktualnych zajęć, w skupieniu adorują w duchu Najświętsze Serce Jezusa.
Spotkania stowarzyszenia odbywają się raz w miesiącu. Towarzyszy im modlitwa, rozważania przymiotów Serca Jezusowego oraz składanie świadectw z przeżywania godziny z Jezusem.
Każdy z członków Bractwa Straży honorowej NSPJ inaczej funkcjonuje w wybranej przez siebie godzinie,kiedy myślą i sercem towarzyszy Jezusowi, oddaje Mu cześć, wynagradza i ofiarowuje swoje życie i swoją wierną miłość.
Nie jest to godzina wyłącznej modlitwy, ani adoracji w kościele, czy też godzina pobożnego rozmyślania – na co niektórzy nie mieliby czasu. Może nią być każda godzina dnia, ze wszystkimi przypadającymi na nią obowiązkami w domu, biurze, szkole, w polu, w warsztacie, słowem wszędzie. Jeśli jednak w tej godzinie obowiązki pozwalają uczestniczyć we Mszy św., lub odmówić jakąś modlitwę, należy iść za natchnieniem serca.
Troską każdego Członka Straży Honorowej powinno być przeżycie obranej godziny w sposób jak najbardziej gorliwy. Rozpoczynamy ją od chwili skupienia i znaku krzyża, by sercem podążyć przed tabernakulum, gdzie ukryty pod osłoną Najświętszego Sakramentu samotnie przebywa Bóg, oczekując na oddanie Mu najgłębszej czci i ofiarowanie swojego czasu.
Panie Jezu, obecny w tabernakulum, ofiaruję Ci tę godzinę, wszystkie moje czynności, radości i trudy, aby uwielbić Twoje Serce przez to świadectwo miłości i wynagrodzenia’
Niech to ofiarowanie będzie pożyteczne dla moich bliźnich i sprawi, bym gorliwiej pracował(a) dla wypełnienia Twoich miłosiernych zamiarów względem ludzi.
Z Tobą za nich „poświęcam się, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”(J 17,19). Amen.
Przyjmij Ojcze Święty jako ofiarę na potrzeby Kościoła i jako zadośćuczynienie za grzechy ludzi tą bezcenną Krew i Wodę, które wypłynęły z rany Boskiego Serca Jezusa – i zmiłuj się nad nami.
U źródeł Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa znajduje się wizja francuskiej wizytki św. Małgorzaty Marii Alacoque, propagatorki kultu NSPJ, której pragnieniem było wypełnianie zachęty św. Pawła Apostoła: Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! (Ef 6, 18).
Ponieważ nie mogła ona spędzać przed Najświętszym Sakramentem więcej czasu, niż nakazywała reguła i przełożona, wykonywała swoją pracę klęcząc na korytarzu w Jego pobliżu. W pewnym momencie, w wewnętrznym skupieniu, ukazało się jej jaśniejące Serce Jezusa, wśród płomieni Jego Miłości, otoczone Serafinami, które śpiewały: „Miłość tryumfuje, Miłość się raduje, Miłość Serca Najświętszego radością nas syci”. Zachęcały one św. Małgorzatę, by się przyłączyła do nich, by razem oddawać Sercu Pana Jezusa ustawiczny hołd miłości, uwielbienia i wychwalania. Serafiny oświadczyły też, że będą zajmować jej miejsce przed Najświętszym Sakramentem, by za ich pośrednictwem mogła bez przerwy miłować to Serce i „równocześnie wypisały to połączenie się w Bożym Sercu złotymi literami, nieusuwalnym pismem miłości”
Łaska ta towarzyszyła następnie św. Małgorzacie przez całe życie, dając wzmocnienie i pociechę duchową. Wizję tę obrazuje wizerunek Najświętszego Serca inny, niż ten, który dał początek Tarczy Serca Jezusowego. Przedstawia on Serce, z którego w wielu miejscach wychodzą płomienie, oraz trzy groty, a u góry krzyż. W środku jest napis „Caritas” (Miłość), z którego spływają krople Krwi. Nie ma korony cierniowej, zaś wokół Serca znajdują się dwa okręgi z małych serduszek.
Było to echo pragnienia św. Franciszka Salezego, współzałożyciela zakonu wizytek, „aby korona cierniowa wokoło Serca Jezusowego zastąpioną została przez koronę, złożoną z serc wszystkich ludzi”. Pod rysunkiem znajduje się własnoręcznie napisany przez św. Małgorzatę Marię „Akt osobistego poświęcenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa”. Wizja św. Małgorzaty była inspiracją dla kolejnych pokoleń wizytek, aby trwać w wewnętrznym skupieniu na Chrystusie, podczas swoich codziennych zajęć.
s. Maria od Najświętszego Serca. Konstancja Bernaud 1825–1903. Założycielka Straży Honorowej NSPJ.
Minęły niemal dwa stulecia od tego wydarzenia, gdy wizytki z klasztoru w Bourg-en-Bresse we Francji, wyróżniającego się pielęgnowaniem spuścizny św. Małgorzaty, postanowiły szczególnie naśladować w tym względzie swą świętą współsiostrę. Inicjatorką była s. Maria od Najświętszego Serca (Konstancja Bernaud). Urodzona w 1825 roku w Besançon, od dziecka była pobożna i za sprawą swej ciotki Barbary przejawiała nabożeństwo do Serca Jezusa. Chociaż pragnęła być zakonnicą, została nakłoniona do małżeństwa w wieku 16 lat. Nie było ono szczęśliwe, lecz mąż po kilku latach zmarł; następnie jako wdowa jeszcze kilka lat pozostawała w stanie świeckim. W 1849 roku została przyjęta do upragnionego zakonu, szerzącego tak bliskie jej nabożeństwo.
Podczas życia świeckiego Konstancja próbowała prowadzić życie pobożne i duchowe oraz poznała jego trudności. Wyczuła, że nabożeństwo do Najświętszego Serca może posłużyć za podstawę duchowości dostępnej dla wszystkich. Jak mówił św. Franciszek Salezy: „każdy według swojego stanu i zawodu mógłby żyć tym nabożeństwem w duchu pokuty, wynagrodzenia, dla większej chwały Bożej, wykonując po prostu obowiązki swojego stanu”. Przełożona w zakonie szybko rozeznała i powiedziała s. Marii, że jej powołaniem jest rozwijać formy tego kultu[3].
W klasztorze w Bourg-en-Bresse od 1825 roku istniało Bractwo Serca Jezusowego, do którego należały wszystkie siostry. Na początku roku 1863 klasztor ten dokonał aktu intronizacji Jezusa Chrystusa. W sali zebrań, na tronie postawiono statuę Chrystusa Króla, a wszystkie siostry podchodziły do niej, aby wziąć kartę z zaleceniem, jak szczególnie realizować to królowanie.
Abp Georges Chalandon–pierwszy biskup należący do Straży Honorowej
Dwa miesiące później, s. Maria miała wizję wewnętrzną przedstawiającą to Najświętsze Serce, zaś wokół niego godziny zegara oraz napis u góry: „Chwała, miłość, zadośćuczynienie!”, a u dołu „Straż Honorowa Najświętszego Serca”. Za zgodą przełożonej, siostry wypisały dookoła „tarczy zegara” swoje imiona, w miejscu gdzie na rysunku św. Małgorzaty Marii Alacoque znajdowały się serduszka. Przez wybraną godzinę miały, w łączności z Niebem, nie przerywając normalnych zajęć, adorować w duchu Boskie Serce. Pierwsze czcicielki, czyli wszystkie siostry, zawarły to przymierze 13 marca 1863 roku. Tydzień później przystąpiło do niego osiemnaście osób, wśród nich kilku księży, a pod koniec marca arcybiskup Georges Chalandon z Aix-en-Provence.
W ciągu następnych tygodni, siostra ta otrzymała natchnienia co do dalszych szczegółów. W Wielki Piątek napisała krótką modlitwę „Ofiarowanie Godziny Straży”, do odmawiania na rozpoczęcie wybranej godziny. Podczas niej należy ofiarować prace oraz wszystkie uczucia dla pocieszenia Pana Jezusa. Następnie dookreśliła, że celem nabożeństwa jest oddanie szczególnej czci Ranie zadanej Sercu włócznią przez żołnierza rzymskiego. Pierwszą „Strażą Honorową” nazwała Najświętszą Maryję Pannę, św. Marię Magdalenę i św. Jana, stojących pod krzyżem. S. Maria określiła też, że w kolejnych godzinach, począwszy od 12.00, należy łączyć się szczególnie z: Matką Bożą, św. Józefem i Świętymi, sprawiedliwymi na ziemi, Serafinami, Cherubinami, Tronami, Panowaniami, Mocami, Potęgami, , Archaniołami, Aniołami.
Już po kilku latach od powstania Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bourg-en-Bresse we Francji (13 marca 1863 r.) zawitała ona również do Polski – dzięki Siostrom Wizytkom, sprowadzonym do Warszawy przez królową Marię Ludwikę Gonzagę w 1654 r., a następnie w 1681 r. do Krakowa przez biskupa Jana Małachowskiego. Były one niemalże na bieżąco informowane o objawieniach w Paray-le Monial. Dzięki matce Katarzynie Krystynie Branickiej krakowski konwent stawał się ośrodkiem czci i miłości Serca Jezusowego, a za czasów matki Franciszki Szembekówny zaczął promieniować nabożeństwem także poza mury klasztorne.
W 1718 r. w kościele Sióstr Wizytek zostało założone jedno z pierwszych w Polsce Bractw Najświętszego Serca Jezusowego. Z tej okazji zakonnice przygotowały intronizację Bożego Serca z uroczystą procesją. „Wzięły w niej udział liczne rzesze wierzących krakowskiego grodu. Trasa prowadziła z kościoła Mariackiego do kościoła Sióstr Wizytek. Kroniki klasztoru przekazują barwny, szczegółowy opis tej procesji. Odprawiano ją rzeczywiście z wielką okazałością. Pomyślana ona jednak była przede wszystkim jako publiczne, wspólne wyznanie wiary i czci dla Serca Jezusowego” (S. Jarzyna, Trzysta lat działalności SS. Wizytek w Krakowie, 1983).
Nie dziwi więc fakt, że zaledwie w kilka lat po powstaniu we Francji Straż Honorowa znalazła podatny grunt również na ziemiach polskich. Do Bractwa założonego w Krakowie w 1868 r. zapisały się wszystkie zakonnice klasztoru Nawiedzenia oraz ich uczennice.
Gdy w styczniu 1869 r. zostało ono kanonicznie zatwierdzone przez biskupa Antoniego Gałeckiego, ówczesnego administratora diecezji krakowskiej, klasztor Sióstr Wizytek w Krakowie „stał się jednocześnie główną siedzibą tej Wspólnoty dla całej Polski, mimo że podzielonej na trzy zabory” (J. Pluta, Cześć, miłość, wynagrodzenie Sercu Jezusa, 2001).
Bardzo szybko wszczęto starania o przekształcenie Bractwa w Arcybractwo, lecz z różnych względów (zabory, pierwsza wojna światowa itp.) na zatwierdzenie trzeba było czekać aż do 19 stycznia 1919 r. Aktu wyniesienia do tej godności dokonał papież Pius XI. W tym czasie działalność statutowa rozwijała się nadzwyczaj prężnie, przy dużym zaangażowaniu siostry dyrektor Marii Józefy Twarowskiej, późniejszej przełożonej klasztoru.
Członkowie Straży tworzyli liczne grupy modlitewne, adorowali Najświętszy Sakrament podczas pierwszopiątkowych liturgii. Celom statutowym były także podporządkowane wszelkie działania informacyjne, wydawnicze i korespondencyjne.
Nieocenionym narzędziem apostolskiego oddziaływania stało się arcybrackie czasopismo „Wiadomości o Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Pierwszy numer ukazał się w 1921 r.
Druga wojna światowa, a następnie okres rządów komunistycznych brutalnie przerwały na pół wieku czas nieskrępowanej działalności apostolskiej i formacyjnej Arcybractwa w Polsce, niemniej siostry podejmowały działania konspiracyjne, narażając się często na utratę wolności.
Dopiero w 1986 r. mogła się odbyć pierwsza ogólnopolska pielgrzymka Arcybractwa na Jasną Górę, organizowana odtąd co roku. W roku 1991 wznowiono też publikację „Wiadomości Straży Honorowej NSPJ”, które rozsyłane są nie tylko do ośrodków na terenie całego kraju, ale również do wspólnot polonijnych. Wciąż wzrasta liczba członków Straży Honorowej NSPJ, którzy stają się często organizatorami lub współorganizatorami nabożeństw i uroczystości religijnych w parafiach. Włączając się w przygotowanie oprawy liturgicznej, wspomagają oni swoich duszpasterzy, należą do rad parafialnych oraz wykonują posługi charytatywne na rzecz wspólnot parafialnych.
Spośród ważnych dla Arcybractwa wydarzeń z lat po oficjalnym wznowieniu działalności należy wspomnieć autokarową pielgrzymkę do Rzymu w 1992 r., udział w 46. Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym we Wrocławiu (Arcybractwo przygotowało „Księgę darów duchowych”, 5 monstrancji w futerałach oraz 5 wyhaftowanych welonów), udział w Ogólnopolskich Kongresach Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich oraz pielgrzymki do Francji śladami kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa w 2006 i 2013 r.
Niezwykle istotny dla Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce był 2019 rok, kiedy to przypadła 150. rocznica istnienia organizacji na ziemiach polskich. Do obchodów tego jubileuszu członkowie przygotowywali się kilka lat poprzez modlitwę i lekturę materiałów formacyjnych. Aby jeszcze bardziej uczcić rocznicę, polskie Arcybractwo wystarało się o łaskę odpustów zupełnych, które czciciele Serca Bożego mogli uzyskać w 2019 roku po spełnieniu określonych warunków.
Polska Straż Honorowa otrzymała również błogosławieństwo Ojca Świętego Franciszka, błogosławieństwo ks. abpa Marka Jędraszewskiego, a także listy gratulacyjne od ks. bpa Stanisława Salaterskiego, delegata KEP ds. naszego Arcybractwa, oraz ks. Juana Barrosa, Dyrektora Generalnego Straży Honorowej NSPJ. Rok jubileuszowy rozpoczął się 1 stycznia 2019 roku, a zakończył 27 grudnia, we wspomnienie św. Jana Ewangelisty, patrona Arcybractwa. Główne, ogólnopolskie uroczystości miały miejsce 15 czerwca na Jasnej Górze, podczas XXXIV pielgrzymki Straży Honorowej, w której wzięły udział zastępy strażowe z całej Polski. Obecnych było około 70 pocztów sztandarowych. Członkowie wysłuchali konferencji wygłoszonej przez ks. Jacka Pędziwiatra, wzięli udział w Drodze krzyżowej na wałach jasnogórskich, uczestniczyli we Mszy św. dziękczynnej pod przewodnictwem ks. bpa Stanisława Salaterskiego, w Apelu Jasnogórskim, adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Mszy św. w Kaplicy Cudownego Obrazu o godz. 23. Oprócz tych centralnych uroczystości wiele wspólnot zorganizowało również lokalne obchody jubileuszu 150-lecia Straży Honorowej w swoich diecezjach i parafiach.
Rok jubileuszowy stał się okazją, by przypomnieć historię i charyzmat Straży Honorowej NSPJ w prasie katolickiej. Artykuły poświęcone organizacji znalazły się w „Niedzieli”, „Źródle” i „Gościu Niedzielnym”, dzięki czemu wiele osób usłyszało o wspólnocie i postanowiło do niej dołączyć. Innym owocem roku jubileuszowego jest publikacja Uświęceni obecnością przy Bożym Sercu (ks. Józef Gaweł SCJ, Natalia Gorczowska, Kraków 2020), przybliżająca życiorysy świętych i błogosławionych, którzy należeli do Straży Honorowej NSPJ.
Z kolei 20 czerwca 2020 roku podczas XXXV Ogólnopolskiej Pielgrzymki Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ na Jasną Górę wspólnota oficjalnie odnowiła akt poświęcenia się Bożemu Sercu w nawiązaniu do 100. rocznicy zawierzenia naszej Ojczyzny. Wydarzeniu, w którym ze względu na pandemię koronawirusa wzięły udział tylko diecezjalne delegacje Straży Honorowej, przewodniczył ks. bp Stanisław Salaterski.
W akcie poświęcenia dziękowaliśmy Bożemu Sercu za łaski minionych lat i prosiliśmy o oddalenie grożących nam niebezpieczeństw: „Oddal od nas zatem pandemię koronawirusa, która nie tylko zagraża ciału, ale wzbudza niepokój w sercu i pogrąża w poczuciu bezradności. Oddal od nas konsekwencje ateistycznych ideologii, które negują Boga i Jego przykazania. Oddal relatywizm moralny i hedonizm, które atakują wartości zjednoczonej rodziny, życia poczętego i godnej starości. Oddal nihilizm, który pozbawia woli do działania i utwierdza w poczuciu beznadziei. Oddal od nas również obojętność religijną i dążenie za wszelką cenę do materialnego dobrobytu”. Następnie poświęciliśmy Najświętszemu Sercu Pana Jezusa wszystkie stany należące do Arcybractwa, w tym zelatorów, obecnych i przyszłych członków Straży Honorowej oraz ich rodziny.
Niezbędnym warunkiem przynależności jest stan łaski uświęcającej (bez grzechu ciężkiego) oraz zdrowie psychiczne.
Aby zostać członkiem Arcybractwa należy:
Zawieszany w kościele, przy którym istnieje Arcybractwo, Zegar Straży Honorowej, zawiera w środku obraz Najświętszego Serca Jezusowego przebijanego widoczną włócznią, z krzyżem i płomieniami u góry, a wokół Niego cierniowa korona i promienie światła. Wokół tarczy zegarowej wypisane są godziny i z kim należy szczególnie się łączyć , a poniżej jest miejsce na imiona członków Straży. U góry znajduje się napis „Cześć! Miłość! Wynagrodzenie! Sercu Jezusowemu!”, a u dołu „Arcybractwo Straży Honorowej”.
Obecnie nie ma obowiązku zapisywania się na tarczy Zegara, choć musi on wisieć w kościele, przy którym istnieje Straż Honorowa. Gdy całe zgromadzenia zakonne i inne stowarzyszenia zostają przyjęcie do Straży Honorowej przez swego duchownego przełożonego lub kierownika, Zegar zawiesza się na widocznym miejscu w kaplicy takiej wspólnoty.
Członkowie Arcybractwa noszą też okrągły medalik, który na jednej stronie ma taki właśnie Zegar, lecz z braku miejsca, bez imion Aniołów i Świętych oraz oczywiście uczestników, a wokół napis jak u góry dużego Zegara. Zaś na drugiej stronie odznakę Arcybractwa, czyli wizerunek Pana Jezusa na Krzyżu, a obok postacie Matki Bożej, św. Jana Apostoła i św. Marii Magdaleny i wokół napis, jak u dołu Zegara[12].
W miarę jak Straż Honorowa rozszerzała się, jej członkowie uświadamiali sobie, jak ważne jest w kulcie Najświętszego Serca wynagrodzenie. Z tej troski o zbawienie dusz zrodził się Zegar Miłosierdzia, na którym wpisuje się inicjały osób poleconych modlitwie, lub nazwy grup społecznych, a członkowie wybierają dodatkową godzinę Straży, by wyprosić miłosierdzie dla nich. Intencje można przesyłać doCentrali. Zegar Miłosierdzia został zaprowadzony w Bourg w 1882 r. jako uzupełnienie Straży Honorowej.
Oprócz codziennej Godziny Obecności przy Sercu Jezusa zachęca się członków do:
(wskazówka s. Marii od Najświętszego Serca Bernaud, Założycielki)
Z chwilą wybicia godziny należy się na moment skupić, uczynić znak krzyża, stając w duchu u stóp Chrystusa utajonego w świętym Przybytku Ołtarza i odmówić modlitwę Ofiarowania Godziny Straży. To wszystko można wykonać w przeciągu kilku minut. Nawet jeśli jest się wśród ludzi, można to uczynić w taki sposób, że nikt tego nie zauważy. Tak rozpoczętą Godzinę Obecności przy Sercu Jezusa trzeba prowadzić dalej w cichym skupieniu z racji obecności naszego Pana, ale bez jakiegokolwiek przymusu, spełniając swe codzienne obowiązki pod wejrzeniem najlepszego Mistrza, tak jakby się je wypełniało pod okiem szanowanego i kochanego ojca. Od czasu do czasu trzeba wspomnieć, że jest się na straży świętego Przybytku i należy zwracać wzrok swej duszy na ukochanego Jezusa, opuszczonego w tabernakulum. Dobrze jest odmówić wówczas akt miłości lub inną modlitwę strzelistą.
Nie należy zapominać o grzesznikach i o obecnych potrzebach Kościoła Świętego. Trzeba odmawiać za nich możliwie najczęściej Drogocenne ofiarowanie: Przyjmij Ojcze Święty jako ofiarę na potrzeby Kościoła i jako zadośćuczynienie za grzechy ludzi tę bezcenną krew i wodę, które wypłynęły z rany Boskiego Serca Jezusa – i zmiłuj się nad nami. Należy też przedstawiać Panu Jezusowi wszelkie, choćby najmniejsze, wyrzeczenia się czegoś, np. ciekawskiego spojrzenia, ostrego słowa, odruchu zniecierpliwienia. Godzinę Straży można zakończyć odnowieniem zobowiązań przynależności do Arcybractwa oraz odmówieniem modlitw Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo w intencjach Ojca Świętego.